Nie(d)oceniony Coelho

            Czasem mam wrażeniem, że ten pisarz jest wybitnie niedoceniony. Czemu? Mimo iż sprzedaje się w milionach egzemplarzy na całym świecie, to sporo osób krytykuje go... byleby krytykować o.O Cóż, ja z założenia wychodzę, że by coś/kogoś skrytykować muszę to/go poznać. No ale po kolei! Opowiem Wam jak zaczęła się moja przygoda z P.C. i za co go cenię.
            Zaczęło się to latem, gdy byłam w liceum. Stare dzieje, wiem....Co najmniej cztery lata temu. Pokłóciłam się z Mamą o mój gust książkowy. Musze napomknąć, że moja Mama gardzi fantastyką, którą ja uwielbiam. Więc oczywiście w tej kwestii się nie dogadamy (w paru innych z resztą też nie xD). Tak więc wracając do tematu-pokłóciłam się z Mamą i zła na cały świat, zaszyłam się w swoim pokoju. Wtem wpadła Mama i rzuciła mi na łóżko książkę. Skrzywiłam się i parsknęłam "Co to jest?". A ona na to, że powinnam przeczytać coś wartościowego, a nie te brednie co zazwyczaj. Obejrzałam książkę z każdej strony. Nazwisko autora nic mi nie mówiło. Uznałam, że to pewnie jakiś dramacik z romansem w tle. Książka wylądowała na półce. Ale! Coś mi nie dawało spokoju! Do wieczora zmieniłam zdanie, otworzyłam ją i... No i się zaczęło. Brida- moja pierwsza książka P.C. którą przeczytałam. Nie poszło szybko. Co jakiś czas przerywałam czytanie i myślałam. A czytając Coelho dużo się myśli. Bardzo dużo. Cóż, do końca wakacji przeczytałam jeszcze kilka jego książek. I szczerze? Rzadko mi się zdarza bym czytała wszystkie książki jednego autora (no, pomijając Tolkiena i Piekarę!). Mogłabym po kolei wymienić każdą z książek, które przeczytałam, ale musiałabym w tym celu odgrzebać odpowiedni wpis w pamiętniku (tak, mam pamiętnik, zadziwiające, nie??), a na to nie mam czasu... ani mi się nie chce.

              Cóż, mogłabym pisać o tym jak to Coelho wpłynął na moje życie...  Ale to zbyt osobiste. Po każdej książce dochodzę do jakiś wniosków. I za każdym razem cieszę się, że przebyłam tę drogę (bo ma się wrażenie, że podróżuje się po zakamarkach ludzkiej duszy...) I właśnie dlatego jestem ciekawe, czemu tyle osób krytykuje twórczość Coelho. Jeśli komuś nie podobają się jego książki, okey! Wasza sprawa! Ale żeby się nie podobały, najpierw trzeba je przeczytać. A potem można do woli krytykować.
               Teraz czytam Alefa. Cytat z okładki: "Niektóre książki są do czytania. Alef napędza do życia". Szczerze? Prawda, szczera prawda. Czytam i mam ochotę żyć. Choć wcześniej nie chciałam zrobić wielu rzeczy, ale teraz czuję... się silna. Tak jakbym mogła dokonać wszystkiego. Powiecie-Idiotyczne! Książki nie mogą zmienić życia! Nie mogą zmienić postrzegania świata! A według mnie mogą. Jaką książkę bym nie przeczytała, zawsze mam na koniec jakieś wnioski. Za każdym razem. Czy to źle? Sama nie wiem. To tylko oznacza, że stanowczo za dużo myślę. A myślenie czasem potrafi wpędzić w depresję.

               

                 Skoro już napisałam od czego zaczęła się moja przygoda z Coelho, a także co  czytam obecnie, wypada mi powiedzieć, którą książkę P.C. lubię najbardziej! I będzie to zdecydowanie Alchemik! Pierwsza książka, która stała się popularna i przyniosła międzynarodową sławę autorowi. Mi się w niej podoba opisana historia i pęd za marzeniami... Bo marzenia to zdecydowanie główny i najważniejszy jej temat.

                  Tak na koniec w ramach krótkich refleksji na temat książek i pisarzy... Tak sobie pomyślałam: wiecie, Dracula Stokera wcale nie był popularny za życia autora! A jednak obecnie na jego podstawie powstają filmy, a na motywach książki... Czy Stoker musiał umrzeć, by Draculę doceniono? By ta książka stała się klasyką literatury wampirycznej?
               
                  Pozdrawiam!