Humaniści-straceńcy?

         Hey!
        Ostatnio na jednych zajęciach Pani Doktor N. przyniosła nam ankiety. W nich pojawiły się takie oto pytania:
1. Kim wg ciebie jest humanista?
2. Jakie są kompetencje humanisty?
3. W jakich zawodach może pracować humanista?
4. Czym różni się humanista od innych?
5. Czy humaniści są potrzebnie? Uzasadnij swoje zdanie.
       Były to pytania otwarte, więc nie mieliśmy możliwości zaznaczenia a),b), czy c). Trzeba było  wykazać się kreatywnością. Prawdę mówiąc, napisałam tam wszystko to, co się mówi o humanistach i brzmi to jak reklama. I tak po wszystkim, zaczęłam się zastanawiać. Cóż, z chęcią poznałabym Wasze zdanie, więc weźcie kartkę, długopis i napiszcie mi odpowiedzi, zanim przejdziecie do dlaczego czytania, gdyż mam zamiar trochę się po zastanawiać nad tym problemem i ujawnić własne zdanie, a nie chcę nikogo na kierunkować na mój styl myślenia.

               A oto moja ulubiona tapeta (mam na wyświetlaczu w telefonie), z filmu Anonymous. W sumie-fajny i przyjemnie się oglądało, choć nie całkiem zgodny z realiami... Ale kogo to obchodzi? Oki, nie ważne! Odpowiedzi spisane? No to czytać dalej!

              Wracając do humanistów:
              1. Jak ja napisałam: to osoba wszechstronnie wykształcona. Czyli definicja z renesansu. Humanistami określano wtedy każdego kto znał 7 sztuk wyzwolonych, a wśród nich, tak moi mili, była matematyka! Humanistą był Leonardo da Vinci, a to przecież matematyk, malarz i wynalazca!
Jak podaje portalwiedzy.onet.pl :
humanista (łc. humanus ‘ludzki’) 1. nauk. specjalista w dziedzinie nauk humanistycznych, zajmujący się zawodowo m.in. kulturą, językiem, literaturą.2. znawca kultury i literatury antycznej. 3. nauk., hist. przedstawiciel humanizmu (1); uczony okresu Odrodzenia. 4. przen. osoba dbająca o wartości ludzkie, godne życie człowieka.
Wikipedia:
humanizm – w wąskim sensie: prąd filozoficzny, etyczny i kulturowy epoki odrodzenia (humanizm renesansowy). W szerokim sensie: antropocentrycznapostawa intelektualna i moralna, wyrażająca się troską o potrzeby, szczęście,godność i swobodny rozwój człowieka, a także przykładająca wagę do racjonalnego myślenia^[1][2]. W szerokim sensie, można mówić o humanizmie starożytnym, czy współczesnym.
Nonsensopedia:
Humanista – niespójna wewnętrznie subkultura powstała w celu tłumaczeniu otoczeniu, że nie warto się uczyć matematyki (zazwyczaj), a także, że człowiek powinien być wszechstronny (bardzo rzadko). W każdym wypadku są jednak wrogami informatyków.
Tak, tak, zrobiłam kopiuj-wklej! Ukrzyżujcie mnie za to *przewraca oczami*.
Wracając do meritum: koleżanka napisał, że "humanista to osoba nie rozumiejąca matematyki". Więc na to wychodzi, że najbliższa nam definicja z nonsensopedii! Dobra, już nie przezywam, wnioski napisze na końcu.
3. (2 odpuszczam) Więc w jakich? Idealnie byłoby jakby pracował jako polonista, historyk, psycholog, czy filozof, ale oczywiście, to tylko idealistyczna naiwność.Jeden z moich kolegów, lubujący się w ironizowaniu, napisał: kasa w Biedronce, zmywak w McDonaldzie, robotnik na budowie, w kamieniołomach, etc.
5. (4 też odpuszczam). Są? Nie są? Idealna odpowiedź-są! Ale jak to uzasadnić? No bo...
     I jak teraz o tym myślę, to to nie ma sensu. Czas na wnioski!
    Po pierwsze: gdzieś na przestrzeni edukacji w szkole, ktoś nam wmówił, że humanista to debil, który nie umie nic, ponad napisanie rozprawki (i to pod ten durny, maturalny klucz!). A z matmy to jest noga totalna! Dodawanie nawet mu nie wychodzi, więc po co uczyć się więcej?? A lektur czytać i tak nikt nie chce, bo są "głupie", "nudne", "niezrozumiałe". Czyli humaniści wg definicji XXi wieku to po prostu niewykształceni debile, szukający usprawiedliwienia dla swojego lenistwa. Cóż, w takim kontekście jestem dziwadłem, bo zawsze wierzyłam w definicje z Odrodzenia i w wszechstronne wykształcenie. A także w to, że dla umysłu ludzkiego nie ma granic. Nie w edukacji (choć muszę przyznać, że malarz ze mnie żaden, nawet prostej kreski od linijki nie umiem narysować xD).
    Po drugie: humaniści są wybitnie niedoceniani. A także pokazywani od strony gorszej i,paradoksalnie, wygodniejszej. Co się wiąże z wnioskiem 1.
    Po trzecie: brutalna prawda jest taka, że bez humanistów świat by sobie dał radę. Bardziej potrzebni są wykwalifikowani robotnicy-specjaliści, niż kolejny filozof pieprzący o sensie istnienia. Ale! Żeby nie było, w końcu studiuję kierunek humanistyczny, więc poczuwam się w obowiązku bronić wszystkich dzielnych studentów i wykładowców. Otóż człowiek jest istotą, która po zaspokojeniu potrzeb podstawowych (kojarzycie piramidę potrzeb??) będzie chciał więcej. A to "więcej" to właśnie duchowość, estetyka i wszystko to, co nie jest spaniem, jedzeniem i wydalaniem. Człowiek to nie zwierze (choć naukowcy usilnie starają się nam wmówić coś innego). Potrzebuje piękna, wygody, muzyki, artystów, pisarzy. Inaczej by nas chyba trafiło, gdybyśmy tylko jedli, spali i wydalali. Szybko się nudzimy, potrzebujemy wrażeń i różnorodności.  Taki jest człowiek - skomplikowany.
     I za cholerę nie wiem, czy to wyjaśnia po co są humaniści, czy może nie?