Cztery księżniczki

                 Dawno, dawno temu...
                 A tak to się przynajmniej powinno zaczynać. Ale nie było to aż tak dawno temu. Ledwie piętnaście lat... No, może trochę więcej... Ale zaczęło się jak w bajce. Cztery dziewczynki, pozornie różniące się wszystkim-pochodzeniem, stanem majątkowym i warunkami w których żyją, a jednak mające podobne marzenia i cele. Choć spotykają się jako sześciolatki w zerówce, starają się zachowywać jak dorosłe-ta ma młodsze rodzeństwo, którym musi dawać przykład, ta musi dorównać idealnej starszej siostrze, a tamta spełnić oczekiwania rodziców...
               Jedna z księżniczek ma właśnie starsze rodzeństwo, genialne i piękne. Sama zachowuje się jak szara myszka, choć stara się być najlepsza.
               Druga jest królową-rozchwytywaną przez chłopców i dziewczynki. Uwielbianą przez nauczycieli. Doskonałą, perfekcyjną i śliczną.
               Trzecia nie pochodzi ani z dobrej rodziny, ani pozornie nie ma szans na bycie "kimś". Ale przyjaźni się z pozostałymi, nie jest ani dobra w nauce, ani w sporcie, jednak wygrywa konkursy plastyczne.
               I czwarta-zawsze zgodna ze wszystkimi, naiwna i unikająca kłótni za wszelką cenę. Lubiana, choć też pogardzana.

               Mijają lata. Dziewczynki-księżniczki przyjaźnią się mimo iż nadal dzieli je bardzo dużo. Mają podobne plany-chcą wyjść za mąż za cudownego człowieka, mieć dzieci i piękny dom. I przysięgają, że zawsze będą się przyjaźnić. I mieszkać obok siebie. Razem śpiewały w chórze. Wybierały wspólny pokój na wycieczce szkolnej. I podkochiwały się w podobnych chłopakach...
               Ostatecznie-rozstają się gdy przychodzi czas wyboru szkoły i dalszej drogi życia. Nie widzą się przez kolejne lata... Pierwsza księżniczka  ledwie kończy szkołę. Mimo ambicji, nie zdaje matury, zaręcza się z zdecydowanie nieodpowiednim chłopakiem. Życie drugiej zostaje przekreślone przez jedną nierozważną noc i wypadek. Nie może iść ani na studia, ani do pracy, za to rok spędza na rehabilitacji i powrocie do normalności. Trzecia idzie na studia zaoczne, pracuje i planuje przyszłe życie. A czwarta... czwarta studiuje i niczego nie planuje- żyje chwilą.
               Wszystkie wystartowały z tej samej szkoły. Ale tak naprawdę tylko trzeciej Księżniczce udało się coś osiągnąć. Dzięki jej samozaparciu, a także uporowi. Choć nikt w nią nie wierzył.
                To nie jest bajka, jaką opowiada się dzieciom na dobranoc. Bo życie nie jest bajką. Mimo iż te dziewczyny wystartowały z podobnego środowiska, ich życie ułożyło się zupełnie inaczej. Wystarczyła jedna zła decyzja... Jeden pechowy wypadek... Lub zwykły przypadek. I wszystko mogło polecieć na łeb na szyję.
                Ciekawa jestem jak ich życie będzie wyglądało za pięć, dziesięć, piętnaście lat...

                Pozdro!
 
                K.L.