Home

                    Dwójka nastolatków szła  szkolnym korytarzem. Wszyscy schodzili im z drogi. Aura jaką roztaczali wokół siebie, paraliżowała nawet nauczycieli. Dziewczyna o włosach białych jak śnieg z kolorowymi pasemkami i chłopak, o czarnych włosach jak heban. Oboje mieli identyczne, ciemne oczy, pochłaniające światło. Nikt nie był na tyle głupi by stanąć im na drodze. Szli w kierunku gabinetu dyrektora. Zatrzymali się pod drzwiami.           -Co teraz?-zapytała dziewczyna cicho. Miała niski, melodyjny głos. Była niewysoka, a jej poważny wyraz twarzy dodawał jej lat.           -Wchodzimy-chłopak wzruszył ramionami. Zapukał i popchnął drzwi. Dyrektor popatrzył na nich znad okularów.           -Chyba powinniście poczekać na korytarzu, aż was wezwę-mruknął. W końcu jednak dał za wygraną i machnął ręką. -Wejdźcie, Cain, Constance -gestem wskazał im krzesła przed swoim biurkiem.-Znowu narozrabialiście-jęknął.-Ile razy mam wam powtarzać? Magia nie jest do zabawy! To, że możecie

              Jak to w życiu bywa, każdego na podsumowania nachodzi w czasie Sylwestra. Albo przed. Albo po. I na robienie postanowień noworocznych.               Wiecie, tak to już bywa. Jest 1 stycznia, a my zastanawiamy się nad tym, co postanowić na Nowy Rok. Napisać pracę magisterską, obronić się, znaleźć pracę. Może chłopaka. Może schudnąć. Może napisać książkę. Sama nie wiem co jeszcze. Wiem jednak z autopsji, że postanowienia noworoczne nie mają sensu. I o ile 1 stycznia wydają się świetnym pomysłem, o tyle po miesiącu nikt już o nich nie pamięta. Ja tak mam. Z początkiem roku zapał do pracy jest olbrzymi, ale gdzieś po miesiącu się ulatnia i cała euforia znika.                W tamtym roku nie spisałam postanowień noworocznych. Niebie nie pękło wtedy na pół, ani nie zawaliło mi się na głowę. Zrobiłam w większości to co miałam zrobić w 2016. Co prawda, nie napisałam powieści, ale w sierpniu ukończyłam pisanie  Czarownicy i Bestii , co samo w sobie jest niesamowitym suk