Eunika zbudziła się dokładnie w tym momencie, w którym ktoś wyważył drzwi. Skoczyła na równe nogi, szukając wokół siebie broni, ale jedyne co znalazła to drewniany kij. Złapała go oburącz, przygotowana na atak. Kątem oka dostrzegła zamieszanie na łóżku, które zajmował jej pacjent, a także szybki refleks Herona, mimo iż wyglądał na starego dziadka. Heron uzbroił się w krótki miecz, a Leander złapał sztylet leżący obok niego. Obaj rzucili się na swoich przeciwników. Eunika poszła w ich ślady, choć kij nie nadawał się do walki w pomieszczeniach. Dlatego wyskoczyła przez drzwi, dając nura pod ramieniem swojego przeciwnika. Było zbyt ciemno, by coś dostrzec, dlatego waliła na oślep, nawet nie celując i nie zwracając uwagi, na to kto obrywał. Nie mogła oczywiście nikogo zabić, chyba, że przypadkiem... A nawet jeśli, co z tego? Teraz nadarzyła się idealna okazja do ucieczki. W tym harmidrze nikt nie zwróci na nią uwagi. Jak pomyślała, tak też z