Bardzo dawno temu ludzie wierzyli, że wśród mgieł gór żyją wróżki i elfy. Przechadzali się po lasach w poszukiwaniu magicznych istot, by prosić je o spełnienie jednego życzenia, bowiem elfy mogły spełniać życzenia. Jeśli ktoś je złapał i zmusił do tego. Ale niewielu się udawało choćby je spotkać. A jeszcze mniej miało szczęście z nimi porozmawiać. Na tych legendach został wychowany pewien chłopiec. Syn szlachcica. Na imię mu było Wiktor. Żył wśród nieprzebranych bogactw, wśród pięknych gór, wśród lasów, znał wszystkie opowieści o magicznych istotach spełniających życzenia. Często samotnie zapuszczał się do lasów szukając elfów, o których tyle słyszał. Jednakże żadnego nigdy nie spotkał. Aż pewnego dnia spadł z konia. Tej nocy był Nów. Wiktor samotnie błąkał się po lesie. Mgła była gęsta i utrudniała mu powrót do domu. W dodatku zapadał zmrok. Las o tej porze stawał się niebezpieczny. Dla dziecka wręcz zabójczy. -Dlaczego tu jesteś?-W