Szklana kula. Wszyscy wiemy czym jest i do czego służy. W szklanej kuli zamyka się świat. Albo jego wycinek. Raczej wycinek. Jest to chwila. Moment. Coś o czym nie chcemy zapomnieć. W szklanej kuli zamykamy czas. Czas tam nie mija. Nie płynie. W szklanej kuli nic się nie zmienia. Kiedyś. Dawno, dawno temu, w szklanej kuli zamknięto wróżkę. To znaczy wystrugano z drewna figurkę wróżki i pomalowana ją w jasne barwy. Miała piękne, misternie rzeźbione skrzydełka i jasną sukienkę. Poza wróżką, w kuli zamknięto motylka. Oraz kwiaty. Zostali zamknięci w kuli, a gdy światło księżyca padało na kulę, wszystko wewnątrz ożywało. Wróżka, Motyl i Kwiaty. Obserwowały świat na zewnątrz. I ten świat uważały za brutalny. W świecie poza kulą wszystko było im obce. Nie znali światła dnia, ani powiewu wiatru. Obcy był im głód i chłód. W kuli mieli wszystko. Ale dni mijały. Świat poza kula się zmieniał. Jesień. Zima. Wiosna. Lato. Wróżka wzdychała, gdy tylko Księżyc budzi